Historia Warsztatu Terapii Zajęciowej w Parczewie
Początków działalności Caritas Diecezji Siedleckiej w Parczewie należy doszukiwać się już w pierwszych latach 90-tych XX wieku, kiedy to budynek starej plebanii przy ul. Kościelnej 53 zamieszkały siostry urszulanki. One to, w porozumieniu z ówczesnym proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Parczewie oraz pierwszym dyrektorem Caritas Diecezji Siedleckiej ks. Julianem Jóźwikiem, pod szyldem Caritas prowadziły stację opieki medycznej, świetlicę środowiskową a potem także Punkt Interwencji Kryzysowej.
W 2003 roku siostry urszulanki opuściły Parczew, co wiązało się ze znalezieniem kogoś, kto mógłby kontynuować dzieła prowadzone przez zakonnice. Proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela ks. prałat Tadeusz Lewczuk nawiązał współpracę z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Parczewie oraz Starostwem Powiatowym za pośrednictwem Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Parczewie. W ten sposób od 1 września 2003 roku, w budynku starej plebanii wznowiona została działalność świetlicy socjoterapeutycznej. Od lipca 2004 roku rozpoczęły się dyżury psychologa i prawnika w ramach działalności Punktu Interwencji Kryzysowej. W budynku przy ul. Kościelnej 53 miało swoją siedzibę także Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych ich Rodzin i Przyjaciół "Stokrotka".
W lecie 2004r, z inicjatywy ks. Tadeusza Lewczuka i ówczesnego kierownika PCPR w Parczewie - Teresy Hołubowicz, doszło do spotkania z nowym dyrektorem Caritas Diecezji Siedleckiej ks. Krzysztofem Haponem. Został on zapoznany z sytuacją Caritas w Parczewie i zaproponowano mu utworzenie warsztatu terapii zajęciowej. Mimo że budynek wymagał adaptacji i modernizacji do potrzeb osób niepełnosprawnych, siedlecka Caritas podjęła wyzwanie. Pod koniec marca 2005r w lubelskim oddziale PFRON zastał złożony wniosek o utworzenie Warsztatu Terapii Zajęciowej w Parczewie dla 30 osób niepełnosprawnych z powiatu parczewskiego. W kolejnych miesiącach 2005 r. rozpoczęto działania związane z tworzeniem warsztatu, począwszy od przetargów na modernizację budynku a skończywszy na poszukiwaniu uczestników, wyposażeniu pracowni i zatrudnianiu pracowników. Mimo że działania związane z tworzeniem warsztatu, prowadzone przez kierownika - Elżbietę Zielińską-Gomółkę wspierał miejscowy proboszcz oraz kierownik PCPR, to jednak decydujące zdanie w wielu kwestiach miał ówczesny dyrektor siedleckiej Caritas.
Dzięki staraniu wielu osób 1 grudnia 2005 r. Warsztat Terapii Zajęciowej w Parczewie rozpoczął swoją działalność. 30 osób niepełnosprawnych rozpoczęło zajęcia w ramach terapii zajęciowej w 6 pracowniach, w budynku dostosowanym do ich potrzeb. Siedlecka Caritas zadbała o to, by budynek spełniał wymogi stawiane przez PFRON. Wykonano dwa podjazdy do budynku, dostosowano łazienki, wyposażono salę rehabilitacyjną, w której prowadzone są zajęcia usprawniające. Aby dowozić osoby niepełnosprawne na zajęcia Caritas Diecezji Siedleckiej udostępniła nieodpłatnie samochód, który - pokonując 300 km dziennie - dowoził uczestników na zajęcia.
W listopadzie 2006 roku dzięki staraniom WTZ i Caritas Diecezji Siedleckiej został zakupiony nowy fabrycznie samochód, dostosowany do dowożenia osób niepełnosprawnych. W grudniu 2006 roku, podczas wizyty duszpasterskiej w parafii, biskup Henryk Tomasik dokonał uroczystego poświęcenia Warsztatu Terapii Zajęciowej w Parczewie.